Jakarta/Bogor - Gunung Papandayan - Pangandaran
Blijf op de hoogte en volg Anke
03 November 2013 | Indonesië, Pangandaran
Lieve allemaal,
Zo te horen zitten jullie alweer met smart te wachten op een nieuw verslag; gelukkig hebben we nu een computer tot onze beschikking, dus hierbij!
Vorige week zat Anke nog in Jakarta. Hier is zij met werkgroep 72 meegegaan naar de vuilnisbelt. Dit was een heel bijzondere, aparte ervaring. Het is bizar om te zien dat men in vuilnisbelten zitten te zoeken en er dingen uittrekken, en het is zo mogelijk nog raarder als je je bedenkt dat men hier van de vuilnisbelt leeft, mede omdat de bevolking van Jakarta thuis het afval NIET scheidt, zoals in Nederland, en dat dus door deze mensen op de vuilnisbelt gebeurt. Dit is de onderlaag van de bevolking.. wat een gigantisch verschil met de expats en (uber)rijke Indonesiers!
We zijn naar een schooltje gegaan dat bestaat dankzij sponsoring, en het is dan ook fantastisch dat er uberhaupt een mogelijkheid is voor deze kinderen om naar school te gaan en zo iets meer toekomst (mogelijk) hebben. Het schooltje was sober, klein en er waren weinig middelen, maar de kinderen hebben wel een schooluniformpje, al zie je dat de hygiene soms ver te zoeken is.
Voor deze kindern was het geweldig met ons te gaan knutselen. Wij hadden de middelen mee, en 2 uur lang hebben we met z'n 6en 60 kinderen in een warm klaslokaal van 20m2 geholpen, zij het bij Anke heel veel met gebaren... Het was prachtig om te zien hoe een groot deel van de kinderen, na hun schroom te hebben overwonnen, vrolijk en enthousiast gaan kleuren en zelf alternatieve methodes vinden om een raket in elkaar te knutselen.
Nadien was het nog erg bijzonder omdat de kindjes bij ons langskwamen om onze hand te pakken en tegen hun hoofd te houden, als teken van respect naar een volwassene. Ondanks dat ze je niet altijd aan durfden te kijken, en Anke daardoor toch een beetje het gevoel kreeg dat ze zich als onderdanig gedroegen, vinden we het toch wel een mooi gebaar!
Vorige week is Anke ook nog met Joke en wat andere expat-vrouwen naar Bogor gegaan, naar een theeplantage. Deze was prachtig! Uiteraard thee gedronken (heerlijk en vers geknipt), maar ook langs het schooltje hier gegaan, waar we een cadeautje voor de kinderen mee hadden. Wat een verschil met het schooltje op de vuilnisbelt, meer middelen, schoner, ruimer... Maar ook hier heel hartelijk (vooral luidkeels zingend) ontvangen.
Toen een wandeling gemaakt over de theeplantages en uitleg gekregen over de methode van thee plukken/knippen en verschillende soorten thee. Foto's komen in Nederland! Ook nog knippers op het land tegengekomen, alweer een plaatje uit een reisgids, prachtig en authentiek! En zulke vriendelijke mensen allemaal:).
De rest van de week rustig aan gedaan, lekgestoken door muggen en wat voorbereid voor het reizen. Helaas konden we door het verkeer in Jakarta niet meer naar Batavia gaan. Wel is Anke nog met Joke en Michael naar de botanische tuinen in Bogor gegaan. Mooi, maar niet enorm bijzonder.
Maandag was het dan eindelijk zo ver, Martijn kwam aan in Jakarta! Joke en Anke hebben hem opgehaald van het vliegveld. Hij heeft een goede vlucht gehad, maar niet geslapen, dus was hij wel erg moe. De dagen daarna heeft hij dan ook gebruikt om heerlijk bij te komen van zijn jetlag en te wennen aan het weer. En Anke heeft daaraan (uiteraard) vrolijk meegedaan;).
Afgelopen woensdag zijn we naar Taman Mini geweest, een soort Indonesie in het klein in Jakarta. Van alle provincies is de huizenstijl nagebouwd en wordt de klederdracht en andere culturele kenmerken tentoongesteld. Indrukwekkend om te zien hoeveel verschillen in cultuur er zijn binnen één land! We hebben ook erg gelachen om de bijna honderden foto’s met ons die er gemaakt moesten worden door Indonesiers. Dit zal nog wel vaker gebeuren, dus hopelijk worden we dit niet heel snel beu.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Donderdag hebben we afscheid genomen van Joke, Michael, Ellen en Lucy en zijn we op weg gegaan voor onze reis! Anke was er eigenlijk ook wel aan toe na zoveel vrije tijd haha.We hebben wat reisplannen bedacht, maar eigenlijk willen we ons er niet te veel op vastpinnen, we zien wel wat we wel of niet kunnen doen.
We zijn eerst naar Garut vertrokken; Bandung hebben we ivm verkeersdrukte maar overgeslagen. Het was een lange reis, maar Diro had een prima bus voor ons geregeld dus we zijn met een prettig gevoel vertrokken! In Garut kwamen we erachter dat het toch echt wel handig was een beetje Bahasa te kunnen spreken, want we wilden graag naar Cipanas, een kleiner dorpjein de buurt. Na heel veel gedoe, afschudden van hardnekkige ongevraagd helpers, veel gebarentaal en nog veel meer terima kasih’s (=‘ dankjewel’) uiteindelijk in ons simpele, maar prima hotelletje terechtgekomen. Helaas wel erg lawaaierig, dus echt goed slapen was er niet bij.
Via het hotel hadden we voor de volgende dag een driver geregeld naar Gunung Papandayan, een vrij actieve vulkaan in de buurt. Vroeg opgestaan en met een gids de berg op; een wandel/klim/glijtocht van 4,5 uur dwars door de krater, omliggende bossen, vulkaanmeer en edelweissveld, leverde het ene na het andere bijzondere stukje en combinaties van natuur op. Resultaat: een big smile op het gezicht en veel foto’s! Het was vooral bijzonder om dwars door de krater te kunnen lopen, met z’n zwaveldampen en heetwatergeisers. Zonnig en droog, terwijl het ‘s middags dichttrok, dus we hebben er goed aan gedaan op tijd te gaan. Keerzijde was helaas wel dat we ondanks zonnebrand enigzins verbrand zijn... nog beter opletten dus.
Gisteren zijn we met de bus naar Pangandaran vertrokken, aan de zuidkust van Java. Veel overstappunten, maar ook nu hebben we het zonder teveel problemen prima gered. De wegen waren op het laatst wel slecht, en na 6 uur reizen waren we er ook echt klaar mee. We verblijven nu in Mini Tiga Homestay, in een zijstraatje van de hoofdweg langs het strand. Erg goedkoop en heel gastvrij; een heerlijk ‘ thuis’ komen! Het strand is mooi, veel gezellig strandtentjes die uitnodigen tot socilaizen en een barretje pakken. Het is redelijk toeristisch, maar daardoor kunnen vrij vee lmensen ook een woordje Engels en dat is erg prettig! Het eerste seafood, verse vis, is ook gegeten. Dit is dus echt vakantie!
Vandaag zijn we met een Nederlands stel dat ook in ons hostel verblijft, Jolien en Jasper, gaan bodyraften in de Green Canyon. Prachtige tocht! Een ontzettend leuke dag gehad en aardig wat blauwe plekken overgehouden aan de rotsen. Erg mooie natuur, veel vlinders, watervalletjes, lianen en vogels. Zeker aan te raden!
We komen nu net terug van een avondje chillen bij een strandtentje inclusief zonsondergang, kelapa muda (jonge kokosnoot), pineapple juice en een biertje. Morgenochtend gaan we op voor onze eerste surflessen!
We genieten nu met volle teugen van ons welverdiende ‘ zon-zee-strand’ –gevoel en hopelijk kunnen jullie weer even wachten op een nieuw verslag, want we hebben geen idee wanneer we die kunnen plaatsen!
Liefs,
Martijn en Anke
Zo te horen zitten jullie alweer met smart te wachten op een nieuw verslag; gelukkig hebben we nu een computer tot onze beschikking, dus hierbij!
Vorige week zat Anke nog in Jakarta. Hier is zij met werkgroep 72 meegegaan naar de vuilnisbelt. Dit was een heel bijzondere, aparte ervaring. Het is bizar om te zien dat men in vuilnisbelten zitten te zoeken en er dingen uittrekken, en het is zo mogelijk nog raarder als je je bedenkt dat men hier van de vuilnisbelt leeft, mede omdat de bevolking van Jakarta thuis het afval NIET scheidt, zoals in Nederland, en dat dus door deze mensen op de vuilnisbelt gebeurt. Dit is de onderlaag van de bevolking.. wat een gigantisch verschil met de expats en (uber)rijke Indonesiers!
We zijn naar een schooltje gegaan dat bestaat dankzij sponsoring, en het is dan ook fantastisch dat er uberhaupt een mogelijkheid is voor deze kinderen om naar school te gaan en zo iets meer toekomst (mogelijk) hebben. Het schooltje was sober, klein en er waren weinig middelen, maar de kinderen hebben wel een schooluniformpje, al zie je dat de hygiene soms ver te zoeken is.
Voor deze kindern was het geweldig met ons te gaan knutselen. Wij hadden de middelen mee, en 2 uur lang hebben we met z'n 6en 60 kinderen in een warm klaslokaal van 20m2 geholpen, zij het bij Anke heel veel met gebaren... Het was prachtig om te zien hoe een groot deel van de kinderen, na hun schroom te hebben overwonnen, vrolijk en enthousiast gaan kleuren en zelf alternatieve methodes vinden om een raket in elkaar te knutselen.
Nadien was het nog erg bijzonder omdat de kindjes bij ons langskwamen om onze hand te pakken en tegen hun hoofd te houden, als teken van respect naar een volwassene. Ondanks dat ze je niet altijd aan durfden te kijken, en Anke daardoor toch een beetje het gevoel kreeg dat ze zich als onderdanig gedroegen, vinden we het toch wel een mooi gebaar!
Vorige week is Anke ook nog met Joke en wat andere expat-vrouwen naar Bogor gegaan, naar een theeplantage. Deze was prachtig! Uiteraard thee gedronken (heerlijk en vers geknipt), maar ook langs het schooltje hier gegaan, waar we een cadeautje voor de kinderen mee hadden. Wat een verschil met het schooltje op de vuilnisbelt, meer middelen, schoner, ruimer... Maar ook hier heel hartelijk (vooral luidkeels zingend) ontvangen.
Toen een wandeling gemaakt over de theeplantages en uitleg gekregen over de methode van thee plukken/knippen en verschillende soorten thee. Foto's komen in Nederland! Ook nog knippers op het land tegengekomen, alweer een plaatje uit een reisgids, prachtig en authentiek! En zulke vriendelijke mensen allemaal:).
De rest van de week rustig aan gedaan, lekgestoken door muggen en wat voorbereid voor het reizen. Helaas konden we door het verkeer in Jakarta niet meer naar Batavia gaan. Wel is Anke nog met Joke en Michael naar de botanische tuinen in Bogor gegaan. Mooi, maar niet enorm bijzonder.
Maandag was het dan eindelijk zo ver, Martijn kwam aan in Jakarta! Joke en Anke hebben hem opgehaald van het vliegveld. Hij heeft een goede vlucht gehad, maar niet geslapen, dus was hij wel erg moe. De dagen daarna heeft hij dan ook gebruikt om heerlijk bij te komen van zijn jetlag en te wennen aan het weer. En Anke heeft daaraan (uiteraard) vrolijk meegedaan;).
Afgelopen woensdag zijn we naar Taman Mini geweest, een soort Indonesie in het klein in Jakarta. Van alle provincies is de huizenstijl nagebouwd en wordt de klederdracht en andere culturele kenmerken tentoongesteld. Indrukwekkend om te zien hoeveel verschillen in cultuur er zijn binnen één land! We hebben ook erg gelachen om de bijna honderden foto’s met ons die er gemaakt moesten worden door Indonesiers. Dit zal nog wel vaker gebeuren, dus hopelijk worden we dit niet heel snel beu.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Donderdag hebben we afscheid genomen van Joke, Michael, Ellen en Lucy en zijn we op weg gegaan voor onze reis! Anke was er eigenlijk ook wel aan toe na zoveel vrije tijd haha.We hebben wat reisplannen bedacht, maar eigenlijk willen we ons er niet te veel op vastpinnen, we zien wel wat we wel of niet kunnen doen.
We zijn eerst naar Garut vertrokken; Bandung hebben we ivm verkeersdrukte maar overgeslagen. Het was een lange reis, maar Diro had een prima bus voor ons geregeld dus we zijn met een prettig gevoel vertrokken! In Garut kwamen we erachter dat het toch echt wel handig was een beetje Bahasa te kunnen spreken, want we wilden graag naar Cipanas, een kleiner dorpjein de buurt. Na heel veel gedoe, afschudden van hardnekkige ongevraagd helpers, veel gebarentaal en nog veel meer terima kasih’s (=‘ dankjewel’) uiteindelijk in ons simpele, maar prima hotelletje terechtgekomen. Helaas wel erg lawaaierig, dus echt goed slapen was er niet bij.
Via het hotel hadden we voor de volgende dag een driver geregeld naar Gunung Papandayan, een vrij actieve vulkaan in de buurt. Vroeg opgestaan en met een gids de berg op; een wandel/klim/glijtocht van 4,5 uur dwars door de krater, omliggende bossen, vulkaanmeer en edelweissveld, leverde het ene na het andere bijzondere stukje en combinaties van natuur op. Resultaat: een big smile op het gezicht en veel foto’s! Het was vooral bijzonder om dwars door de krater te kunnen lopen, met z’n zwaveldampen en heetwatergeisers. Zonnig en droog, terwijl het ‘s middags dichttrok, dus we hebben er goed aan gedaan op tijd te gaan. Keerzijde was helaas wel dat we ondanks zonnebrand enigzins verbrand zijn... nog beter opletten dus.
Gisteren zijn we met de bus naar Pangandaran vertrokken, aan de zuidkust van Java. Veel overstappunten, maar ook nu hebben we het zonder teveel problemen prima gered. De wegen waren op het laatst wel slecht, en na 6 uur reizen waren we er ook echt klaar mee. We verblijven nu in Mini Tiga Homestay, in een zijstraatje van de hoofdweg langs het strand. Erg goedkoop en heel gastvrij; een heerlijk ‘ thuis’ komen! Het strand is mooi, veel gezellig strandtentjes die uitnodigen tot socilaizen en een barretje pakken. Het is redelijk toeristisch, maar daardoor kunnen vrij vee lmensen ook een woordje Engels en dat is erg prettig! Het eerste seafood, verse vis, is ook gegeten. Dit is dus echt vakantie!
Vandaag zijn we met een Nederlands stel dat ook in ons hostel verblijft, Jolien en Jasper, gaan bodyraften in de Green Canyon. Prachtige tocht! Een ontzettend leuke dag gehad en aardig wat blauwe plekken overgehouden aan de rotsen. Erg mooie natuur, veel vlinders, watervalletjes, lianen en vogels. Zeker aan te raden!
We komen nu net terug van een avondje chillen bij een strandtentje inclusief zonsondergang, kelapa muda (jonge kokosnoot), pineapple juice en een biertje. Morgenochtend gaan we op voor onze eerste surflessen!
We genieten nu met volle teugen van ons welverdiende ‘ zon-zee-strand’ –gevoel en hopelijk kunnen jullie weer even wachten op een nieuw verslag, want we hebben geen idee wanneer we die kunnen plaatsen!
Liefs,
Martijn en Anke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
